People aren't Worthy of Trust

May nagsasabing hindi karapat-dapat pagkatiwalaan ang tao. Wala sa kanilang kalikasan ang maging mga katiwa-tiwalang nilalang. Ngunit ano itong tinatawag na mga kaibigan? Hindi ba't ito ang mga pinagkakatiwalaang ng mga di-katiwa-tiwalang mga nilalang?

Marami na rin siguro'ng nangakaaalam ng isa sa mga pinakawirdong bahagi ng aking pagkatao. Kadalasan, mula sa kawala'y magtatanong ako, "Ano ba'ng turing mo sa akin?" Sa aking katanungang ito, marami'ng nawiwirdohan, "Ang weirdo mo." Marami-rami na rin ang nagsabi nito matapos ko silang tanungin. Isang kaibigan naman ang nakapagpaisip sa akin kung bakit ko nga ba talaga itinatanong ang bagay na ito.

Kaninang umaga, sa isang napakapambihirang pagkakatao'y naka-text ko siya (dahil nga siguro ang pinakamahabang text na niya sa akin ay "nyt:)"). Naguluhan lang kasi ako sa kanya kagabi. Nag-text ako sa kanya: "Ate, puwede kang kausap?" dahil nga naka-Unyt ako. At ang sabi niya: "Wala, haha, kiddin" May kaguluhan nga naman kung kaya't tinanong ko siya kung wrong send nga ba talaga yaon. Kaya lang hindi talaga kami magkaintindihan (Mahirap makipagtalo sa sinasabi ko sa inyo). Kaya't mula sa kaguluhang ito, aking tinanong siya, "Ano ba'ng turing mo sa'kin?" Sumagot siya, "Busmate?bkt?" Akin muling itinanong kung kaibigan nga niya ba ako. At siya nama'y umoo ngunit muli niyang itinanong kung bakit. Nang sinabi kong wala lang, ang weirdo ko raw.

Ngayon, kahit ako, nagtatanong sa aking sarili, "Bakit ko nga ba sila tinatanong ng ganito?" Minsang sinabi sa akin ni Tita na ang pakikipagkaibigan ay hindi basta-basta. Kailangan mo raw timbangin ang bawat nilalang na iyong kakaibiganin. Siguro masasabi kong isang paninimbang ang ginagawa kong ito. Hindi mo maaaring kaibiganin ang isang taong hindi ka itinuturing na isang kaibigan. Tandaang ang pakikipagkaibigan ay hindi sa pagitan ng iisang tao lamang. Sa pagitan ito ng dalawang taong pinagkakatiwalaan ang isa't isa. Isang magandang halimbawa nito ay isa sa mga kakaunting mga ala-ala ko sa unang baitang. Minsan kong dinala ang isa kong kaklase sa lola ko at ipinakilala ko siya bilang aking bestfriend. Akalain mong nagpumiglas siya sa aking mahigpit na pagkakahawak at nagwika, "Hindi naman ikaw ang bestfriend ko e, si Dexter ang bestfriend ko!" at saka siya tumalilis. 'Di ko maalala kung umiyak nga ba ako noon ngunit ramdam ko pa ring masakit yaon sa tuwing nagugunita ko pa ito. Siguro nga'y sa isang musmos ay napakadaling magtiwala kung kaya't sa ganito kaagang edad ay naranasan ko na ang mabigo at masaktan.

Hindi rin naman lahat ay tinatanong ko nito. Minsan kasi nararamdaman ko namang sapat na sa kanilang mga ginagawa para sa akin ang sagot sa aking katanungan. Minsan nama'y wala lang talaga akong interes na kaibiganin sila. Nagiging maingat lamang ako. Hindi ko na basta-basta ibibigay ang aking tiwala bagkus ay ipinagkakaloob ko lamang ito sa mga taong aminadong binigyan na ako ng tiwala.

Mahirap magtiwala. Masakit ang mabigo. Ngunit napakasarap ng pakiramdam kapag alam mong subok na ang inyong pagsasamahan. Napakasarap ng pakiramdam ng pinagkakatiwalaan ka ng iyong itinuturing na kaibigan. Kaya't 'wag na 'wag ismolin ang salitang kaibigan. Hindi lang ito basta-basta. Kalakip nito ang pagtitiwala, pagkabigo at pagiging maligaya.